Ein kaffetår

Har så lyst å bruke dagane mine på kafé, kanskje ikkje heile dagen. Men kanskje ein time kvar dag. Nyte god cortado, lese nyttig og unyttig i avisa, sjå på folk som travar forbi utanfor og kjenne at eg er heilt stressfri.

Men så har kvardagen ein annan plan for meg. I den planen har eg ikkje tid til å sitje å dagdraume over ein kopp fancy kaffe. Kvardagen er alltid full av planar, heile dagen er full, ja, nærast heile veka, og stort sett helgene også.

I morgon skal eg bryte med planen. Eg skal ta meg tid til ein kaffetår. Skal sitje i vindauget på Gram og leve litt.

Ein nøktern livsstil?

Eg er vel i den alderen der folk flest bygg rede og etablera seg for vaksenlivet. Og jada, mange rundt meg går no med byggjeplanar rundt draumehuset, og mange eg kjenner til reiser hus på forskjellige tomter rundt om i vårt langstrakte land.

Skulle gjerne bygd meg eit hus, eller aller helst fått noko andre til å bygge eit lite, koselig hus for meg. Men det kostar pengar, og det kostar ekstra mykje pengar når ein bur i hovudstaden. I tillegg så skal det seiast at vår lille familie har det meir enn bra nok i heimen/leiligheta vi allereie bur i.

I tillegg har eg fått litt nok. Ja, faktisk eg har fått nok av alt dette huspratet til vener og bekjente. Det er svært hyggelig at dei byggjer seg hus, og kjekt å høyre at dei har funne seg ein stad dei vil satse på å bu resten av livet. Men det som ikkje er okei er kor storforlangande desse er. Det er rett og slett smaklaust å høyre på nokon av krava somme har. "Eg skal i alle fall ha soverom med walk-in-closet, og ungane må no ha eige bad, og ikkje minst må far i huset få eige kinorom", dette er faktisk reelle ynskjer/krav frå folk rundt meg. For all del, eg hadde nok ikkje takka nei til eit "gå-inni-skåp", eller eit ekstra bad. Men eg krever det ikkje, og forventa verkelig ikkje at eg nokon sinne skal få så stort husvære at det er ein realitet.

Er det normalt å bygge hus som er over 400m2 til ein familie på fire? Det vil seie at kvar og ein i familien har 100m2 å boltre seg på, det er mykje det! Vi er tre som bur på 80m2, og er stornøgde med at vi har så stor leilighet.

Las akkurat ein artikkel i Bonytt om ein generasjonsbolig for bestemor, barn og barnebarn. Totalt var dette huset 153m2, og det var i tillegg plass til atelie til mor i huset. Dette er eit hus som er bygd i nøktern stil, med enkle og billige materiale. Arkitekten bak huset heiter Lars Lantto, han uttaler i artikkelen at "folk i dag bygger for store hus". Og kanskje skal vi ta dette til oss.

Eg synes det er vanskelig å forsvarliggjere at eg treng eit hus til 350m2, og eg greie faktisk ikkje å forstå desse bekjente som meinar at dei ikkje kan bu i eit hus som berre er 150m2. For det var den storleiken det var på huset vi nettopp har vore på visning på. Og eg har aldri sett eit så hyggelig hus, nei, det var meir enn eit hus, det var ein heim!

Huset gjekk diverre til ein mykje rikare kar, han har sikkert vunne i Lotto. Og eg, eg fortset livet i den gode leiligheta vår til neste heim dukkar opp på finn.no.

-cams- på sumarferie med kameraet sitt

Sumaren i år har gått så fort, men det gjer den vel eigentleg kvart år. Styggevêr har prega desse siste månadane, og mange har vore svært vêrsjuke.

Eg er kanskje unormal, men eg har hatt det heilt topp eg! Klart at det er stas når sola kikar fram og ein kan sitje på terassa med ei god bok, kopp kaffe og kjenne at sola kitlar på nasa. Men eg er så glad i desse semioverskya dagane, ja, det er det eg kallar dei. Når det er litt sol, litt regn og stort sett voldsomme skyer som ruvar på himmelen. Då er det godt å ta bilete, og dei blir som regel fulle av liv utan at eg jobbar så hardt for det.

Hadde ein ekspresstur til Vestlandet for å feriere og besøke slekt og vener. Eg har sjelda roa til å ta bilete, og enda sjeldnare får eg til å ta dei bileta eg har lyst til. Men satt meg som mål før eg reiste, at i år skal eg ta ein stil gjennom heile turen. Dette greidde eg. Somme dagar vart det heilt bom, og bileta er også deretter. Andre dagar fann eg dei litt korka motiva i søkaren.

Under er ei samling av mine fotoskattar. Lenge leve det enkle!
Ingen av bileta er gjort noko med, desse er rett frå kamera.

Det opne havet, kanskje ser du England?

Fotomannen min!

Skulle levd etter dette kvar dag!

Med unntak av delfiakake og lefser.

Dei små tinga kan også fortelje ei historie

Ei einsam livredningsbøye

Kannesteinen, naturen sin skulptur

-cams- elskar å ta bilete av campingbilturistar

Lissje Sverre

Eit saueliv

Eg har funne ut at eg ikkje treng noko unnskuldning for å ta bilete av sau. Det gjer eg rett og slett av rein glede for dette ullete, firbeinte dyret. Her er ein gjeng flaskelam på ein gard innerst i Sogn. Var så heldig å besøke dei ein kveld.

Og så er eg så glad i det kvadratiske formatet. Alle bileta mine denne sumaren er i 6:6-format. Uttrykket mitt kjem til sin rett når eg eit kvadrat å leike med.

Skal vere med på Oslo Fotomaraton 21.august. Kjekt å utfordre seg, tvinge seg sjølv til å ta bilete under press. Er ikkje alltid bileta vert slik du har lyst til, men kanskje eg kan lære noko nytt undervegs? Uansett, eit flott arrangement som er ope for alle som vil uttrykke seg med bilete. Treng ikkje å vere proff eller ha fancy utstyr. Her er det berre å møte opp med ope sinn og lysta til å skape! Glede meg stort!!