triste dagar

Det er triste dagar, ufatteleg å tenkje på dei grufulle hendingane som har råka oss i lille Noreg. Bombeattentat som har krevd fleire liv i hovudstaden og skytedrama som har tatt frå oss så altfor mange unge på Utøya.

TV-bileta viser ein nasjon i sorg. Vi høyrer vitneutsagn om timar med frykt og redsel. Dette er ikkje noko som skal skje!

Eg har ein liten pusekatt som ligg på fanget, strekkjer seg og søv vidare, lukkeleg uvitande om råskapen som har råka. Ynskjer somme gongar å bytte plass med han, vekk frå denne tragedien. For det føles så meinigslaust og rått det heile. Uvirkeleg.

Ta vare på kvarandre!

-cams- høyre på musikara på J

Trengte litt musikk i heimen. Har ikkje svære anlegge å skryte av, ein liten Tivoliradio som eg koblar til pcen. Meir enn godt nok for meg og min musikk!

Eg er skrudd saman litt rart, for eg kan høyre oppatt og oppatt på samen songane utan å verte lei. Derfor er det ikkje mange spelelister på Spotifyprofilen min. Har ei, og den heite -cams-(kreativt, ikkje sant!).

Heimekontor og musikk på kjøkenet, og valde meg ut bokstaven J. Vert mykje menn som syng med gitaren sin, er fullt klar over det. Men likar desse mennene med gitarane sine, dei syng slik eg vert glad, og somme gongar litt trist.

Eit utdrag frå J-spelelista mi:
Jack Johnson: "Upside down"
Jackson 5: "I`ll be there"
Janis Joplin: "Tell Mama"
Jason Mraz: "Lucky" (med Colbie C)
Jeff Buckley: "Forget her"'
Jefferson Airplane: "White rabbit"
John Legend: "Heaven"
John Mayer: "Who says" og "Free falling". Favoritten!!
Jonas Alaska: "In the backseat". Oj, eg er så moderne at songen spelast på P3!
Joni Mitchell: "Both sides now". Ingen over og ingen på sida.
Josh Rouse: "It`s The Night Time". Har vore på tidenes finaste konsert med Josh Rouse.
Joss Stone: "Incredible"

Treng fleire på J, så berre å kome med tips.
I morgon må eg prøve ein annan bokstav, tenkte M. Og har allereie tatt ein sniklytt, har nemleg dilla på ein song: "Little boxes" med Malvina Reynolds. God gamal song, fekk renessanse med tv-serien Weeds. Lika veldig godt versjonen Regina Spektor har gjort, men så lika eg Regina Spektor særs godt uansett kva ho syng.

Ein artig liten song, minne meg om å verte vaksen, etablere seg og leve A4-livet. Og merkeleg nok får eg alltid lyst til å ete NonStop...

Må leite gjennom kjøkenskåpa etter NonStop no...er ei svak og lettpåverkeleg sjel...

(bilete er lånt frå Freia)

Har ei solsikke på samvitet...

-cams- har vist seg å ha alt anna enn grøne fingrar. Har rett og slett tatt livet av solsikka til ei venninde av meg. Den tapre solsikka skulle vere på sumarferie her hjå meg. Eg lovde venninda mi å gjere så godt eg kunne, legge til rette for eit hyggelig opphald med mykje sol, mykje vatn og til og med gjødsel om det måtte vere behov for det.

I staden utarta ferien seg for stakkaren til å verte reine marerittet. Ikkje var her sol(her kan ikkje eg klandrast), ikkje fekk den nok vatn(antek eg, litt usikker på det punktet) og gjødsel vart det i allefall ikkje noko av(redd for at det skulle gjere ting verre).

Så ferda måtte ende der eg frykta frå dag ein...i bosbøtta saman med anna matavfall. Triste greier, både for solsikka og meg(mest for solsikka vil eg tru).

Sit her i etterklokskapen sitt ljos, hmmm, eg skulle ha planta den ut med ein gong! Hadde lest om det på veven, men tenkte at eg skulle halde liv i den gule sjarmøren i potta i staden. Og ser kor dårleg det gjekk...

Så for å minnast solsikka, så legg eg ut eit bilete av frittlevande solsikke på ein koseleg gard på Røyse. Der oppvekstkåra nok er mykje betre enn i leiligheta mi.

No må eg ut å kjøpe meg ei ny solsikke, slik at venninda mi ikkje oppdagar flausa...

Stille dag

Fly hit og dit med jobben, slå av mobilmaset og e-postoppdateringar, sjå landskapet i fugleperspektiv, undre seg over skyene, bekymre seg over turbulens, drikke merkverdig god flykaffe, få tid til å puste og gli inn i eit litterært univers.

Har kome heim no, og boka er lest ut. "Isløsning", ei underfundig bok av Barbara Voors, mykje smerte og sorg, men fin på same tida. Greit med slike bøker innimellom, ei bok som fungera som pusterom.

Fekk tatt meg tida til ei bok til, "Hundene mine og jeg" av Abigail Thomas. Valgte den sidan eg likte omslaget. Synes dama på bilete hadde ein fin historie å fortelje. Og det viste seg at ho hadde. Har lært å leve no, ikkje vente.

No skal eg ta til på "Stille dager i Mixing Part" av Erlend Loe. Las den i fjor sumar, og må gjere det igjen i år. Les den på ein-to-tre, ler mesteparten av tida. Handlar om Bror Telemann som ikkje er så veldig glad i Tyskland, men som havnar på ferie i Garmisch-Partenkirchen med kona Nina som er i overkant glad i Tyskland.

Og kva passar ikkje betre enn at det pøsregnar ute, skikkelig ruskevêr!

Med raudt hår og frekner er uansett soling oppskrytt.