Stopp alle klokkene

Dagen i dag, minnesermonien etter dei grufulle hendingane 22. juli. Klump i halsen og tårer nedover kinna. Sterkt å høyre namna og sjå bileta av dei drepne. Ein heil nasjon minnast. Himmelen opna seg over hovudstaden og skyene gret med dei etterlatte.

Eg har ikkje alltid orda, eg kan ikkje ordlegge alt på innsida av meg, eg må finne ord som er store nok frå nokon andre. Så eg leita fram eit kjent dikt frå Wystan Hugh Auden. Mange kjenne det nok frå "Fire bryllup og en gravferd", men diktet er skreve i 1937. Og det vise vel at sorg og sakn er større enn tida.

Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum.
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead,
Scribbling on the sky the message: "He Is Dead".
Put crepe bows round the white necks of public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West.
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever, I was wrong.

The stars are not wanted now: put out every one.
Pack up the moon and dismantle the sun;
Pour away the ocean and sweep up the wood;
For nothing now can ever come to any good.

W.H Auden

-cams- på ein brødsmell

Eg har gått på ein brødsmell. Eller kan vel heller kalle det ein pizzaskorpesmell. Har prøvd å minimere inntaket av brød siste tida, med relativt gode resultat.

Hadde ikkje store ambisjonane eigentleg, skulle kun vere for å teste at eg, fru "eg-elskar-brød" kunne greie meg utan dette smulemysteriet som er forma som ei skive. Om det mot all formodning skulle resultere i at vekta gjekk nedover, så skulle eg sjå på det meir som ein bonus enn som målet med oppgåva.

Vekta gjekk overraskande nedover, men dette er nok mest grunna iherdig trening og veker med hektisk stress på jobben. Manko på brød kan nok diverre ikkje vere den skuldige her. Har i mangel på brødmat ete stort sett ALT anna eg har sett eller fått servert.

Men i går gjekk det gale, heilt på tryne gale faktisk. Fekk det for meg at eg skulle lage heimelaga italienskish pizza. Tanken var tynn botn, mykje godt oppå og delikat salat. I staden gjekk det litt gale med deiga. Eg tenkte heilt feil, og enda opp med tre gongar så mykje gjær som planlagt. Det igjen resulterte i ein pizzabotn av dimensjonar. Veldig amerikansk!

Og som om ikkje det var gale nok, så enda eg opp med å ete og ete og ete. Og den delikate salaten gløymde eg å lage. Åt omtrent berre pizzaskorpa(var mykje av det), og slutta aldri heller. Sto opp i dagtidleg, og jammen var det igjen ein heil pizza til i kjøleskåpet(var ikkje berre gjæra eg bomma på, stort sett alt som hadde med pizzabakinga). Så då fortsat eg etegildet. Så har altså ete pizza nonstop sidan i gårkveld.

Det tek ingen ende!
Har leita fram "Bread Pitt"-brikka mi no, for moralsk støtte mot pizzaskorpa.

-cams- treng boktips

Har lest meg utav bokhylla!

Siste dagane har eg tydd til "Mikke Mus"-pocketalbum på kveldane. Og til og med det er interessant lesestoff når ein ikkje får sove. Men no er det nok, eg treng ei bok. Ei god bok!

No skal det seiast at eg har nokre kasse med bøker på boda, men dei ventar på å flytte til ny heim om nokre månedar. Og tanken på å bakse fram kasse på kasse for å kanskje finne det rette underhaldningsstoffet freistar ikkje i kveld(lenge leve latskapen).

Det ligg ei veldig fin bok her som eg ikkje får lov å opne. Eg har klassifisert den i sjangeren "kreativ", det vil seie at den vekkjer svært mange kjenser hjå meg. Og desse kjenslene gjer at eg har ein tendens til å boble over av ukontrollerbar lyst til å gjere mange smårare prosjekt. Prosjekta kan gå utpå å utfolde seg på ulike måtar med papir, bileter, symaskin, tekstilar, strikkepinnar, limpistol og av og til glitter. Glitter er aldri ein god ide, ALDRI(du finn glitter overalt i mange år etterpå)!

På grunn av at denne boka har den effekta på meg, er den ueigna som lesestoff på kveldstid. Den resultera, som du kanskje forstår i søvnlause netter og halvferdige, ikkje så altfor vellukka prosjekt som folk rundt meg dessverre må forhalde seg til i form av "kjekke, heimelaga bursdags- eller julegåver".

Men du for ei kjekke bok. "Meet me at Mike`s" heite den for dei som brått fekk ein kreativitetsboost og lyst til å bruke pengar på Amazon.

No må eg kome til poenget her, og det er at eg skal leggje meg om nøyaktig ti minutt. Og eg har ikkje ei strofe å lese!

Har lest ut siste Mikke Mus-historia, siste utgåva av lokalavisa(både den her i Oslo og heimafrå Vestlandet), fann reklame utanfor huset som eg har lest på(er generelt motstandar av reklame, men fiska den med meg i ein svakt augneblink), har lest jobbepost(svakt augneblink også der), tulla meg inn i nokre kakeoppskrifter(enda med at eg åt kjeks som skulle brukast i kaka) og no er eg søren meg truande til å lese bruksanvisninga til tven.

Så kjære deg, eg treng eit boktips! På ei bok som er passeleg spanande(men ikkje så spanande at eg ikkje kan sove) og ikkje så inspirerande at eg må stå opp for å lage noko meir eller mindre mislykka som eg kan gje vekk i julegåve. Nokon?

No er det sju minutt til eg skal vere i seng...

-cams- nyt regnet

Det er noko med regn. Mange likar ikkje regnet, og svært mange likar ikkje regn på sommaren. Kan til dels vere einig, for det er stas med ein solrik sommar. Men eg er ein av dei som også nyt regndagane.

Er nok mange grunnar til dette, td. at eg er fødd og oppvaksen på ein våt del av Vestlandet og hadde ein stor del av studietida i Bergen. Kan også nemne at raudt hår og frekner gjer at eg aldri har hatt det store utbyttet av sola. Så kan vel konkludere at regnet er min beste ven!

I Oslo har det vore ein regnfull sommar, sjølv om at vi ikkje har vore like hardt råka som andre landsdelar. Det er den store snakkisen på radioen, på jobb og i sosiale lag. Men er det verkeleg så gale?

Nyt dagen i dag inne, ser på regnet og drikk god kaffe. Stas!

Har flytta ut...

men ikkje vekk frå heimen!

Har funne ut at terassa er det næraste eg kjem naturen, utan at eg treng å pakke med meg så altfor mykje pikkpakk og samstundes har alt lett tilgjengeleg når eg vaknar og skal kome meg kjapt og enkelt på jobb.

Var så varmt og klamt her nokre dagar, så eg fann ut at eg like godt kunne ligge ute for å få så frisk luft som mogleg. Eg har lengta tilbake til alle turane i telt, lavo og under open himmel, og fekk i allefall litt av denne kjensla tilbake. Eg har utsikt rett uti skogen, så er ikkje noko bykjensle her. Har oppdaga både rådyr og noko som eg mistenke er ein grevling.

Er særs oppteken av frisk luft. Kanskje litt sjukeleg opptatt av å få inn oksygen på soverommet. Dette er ei kjelde til gjentatte diskusjonar i heimen. Eg likar det (ekstremt) kaldt, mannen likar det passeleg lunka(på grensa til kokvarmt). Med andre ord er vi ikkje heilt einige om luftforholda.

No har eg altså funne ei midlertidig løysing der både han og eg er passeleg nøgde. Og sidan det var så fantastisk å vakne etter ei tung natts søvn ute under stjernene(les: overbygget på terassa), så har eg berre fortsatt med det. Hovudlykt, god bok, vatn og ei hue. Det er det eg treng for å kome meg gjennom natta.

Har regna nokre netter no, og tromming på markisa er nesten det same som tromming på teltduken. Skikkeleg idyll i mine øyre!

Jau, dette vil eg absolutt kalle Lars Monsen light!