Kontorgulrot

Eg kan ikkje klassifiserast som ei kontorrotte, men dei siste vekene har eg vore mykje på kontoret utover kveldane. Og når eg er så lenge foran datamaskina så får eg så sjukt lyst på både det eine og det andre(det meste i kategorien usunt). No har det seg slik at eg ikkje er lur nok til å ta med meg usunne matvarer og snop på jobb, gløymer det alltid. Og sjølv om det ikkje er langt til næraste butikk, så har eg lova meg sjølv at den einaste grunnen til å gå utav kontoret er for å gå heim, ikkje for å hamstre snop.

No er klokka snart 18, og eg kunne gjort kva som helst for sjokolade, is, kjeks, potetgull osv.

Men etter ei runde i lokalet finn eg tre inntørka druer(men dei er ikkje rosiner, elles hadde eg ete dei), ei pære som har sett betre dagar, ein pose med mandlar(er allergisk, men er truande til å drite i det), gjengløymt soyamjølk(njaaaa, trur ikkje det) og ein tyggispakke med "sweet mint"(med litt fantasi kan eg late som det er After Eight, er jo mintsmak!).
Magert utfall dette her. Deprimerande!

Så i staden så gjer eg det eg gjer kvar einaste dag...et gulrot.
Og ikkje berre ei må du tru, nei, her snakka vi om jenta som konsumera så mange gulrøter at ho er full av betakaroten, og burde eigentleg vore Barbiebrun og lett kunne forvekslast med ein Paradise Hotell-deltakarar.

Kvifor gulrot? Ja, du spør deg vel det spørsmålet. Svaret er at etter lunsj tek eg alltid med eit lite lager av gulrot som eg har på kontoret mitt. Er det mest praktiske å ta med, er enkelt å pakke inn i ein serviett(eller i mitt tilfelle; fleire serviettar), held seg forskamma godt utover ettermiddagen og er kjapt å stappe i munnen.
Dette er kjedelig kost fyrste timane etter lunsj. Når klokka nærmar seg halv fire er gulrota litt meir freistande, og timane etter det er det matauke på gulrot i mangel på anna.

Eg kan konstantere det, eg er ei kontorgulrot!