Livet er ikkje for amatørar

Nokre dagar verkar alt så heilgrått.
Det er berre ein bitteliten dag i livet mitt, men på same tida føles den så lang og tung. Null motivasjon, lite lyst og når ein endeleg får hjula i gong så går dei feil veg.

I dag gjekk verkeleg hjula feil veg, bokstavleg talt. Eg kræsja bilen. Og eg tok det med eit tappert smil, og tenkte at nei, no skjer det ikkje noko meir tull i dag. Teit tanke, for då må no rett og slett alt anna også gå litt på tverke.

Og sjølv om eg kom meg ganske så heilskinna gjennom dagen og kvelden, så kjem natta og alle teite tankar bunkra seg opp. Så her sit eg, utan søv i auga og med tusenmeters blikk på skjermen.

Det var då eg las ein kommentar i ein blogg: "Livet er ikkje for amatørar". Den traff, verkeleg!

Dagen i morgon vert bra, eg berre kjenne det på meg!